Τώρα που οι προσκλήσεις για τα διάφορα καλέσματα ξεκινούν, μαζί τους εμφανίζονται και τα αντίστοιχα διλήμματα. Που έχεις υποχρέωση να πας; Ποιον πρέπει να καλέσεις; Ποιον θέλεις να αποφύγεις και δεν μπορείς;
Τώρα που είναι αναμενόμενο λοιπόν ότι θα έχεις ένα γεμάτο πρόγραμμα θέλοντας να ευχαριστήσεις τους πάντες, έρχεται το ερώτημα αν όντως θέλεις να δώσεις προτεραιότητα στους άλλους και όχι στον εαυτό σου.
Είναι οι μέρες που είτε δουλεύεις είτε όχι τότε θεωρητικά θα πρέπει να παραθέτεις τραπέζια σε κόσμο ή να παρευρίσκεσαι σε καλέσματα ο ίδιος. Το ζητούμενο εδώ είναι να διαλέξεις τι πραγματικά θα ήθελες να κάνεις, με ποιον τρόπο θα περνούσες εσύ καλά.
Οι προσδοκίες των ημερών σε θέλουν να περνάς περίφημα και να διασκεδάζεις όπου κι αν βρίσκεσαι. Δεν είναι όμως λίγοι όσοι πίνουν παραπάνω μήπως και καταφέρουν να έρθουν σε αυτή την ψυχική κατάσταση, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Αν το δεις ότι είναι απλά μια μέρα σαν όλες τις άλλες τότε θα είναι πιο εύκολο να απορρίψεις κάποια πρόταση. Αν όμως πιστεύεις ότι αυτές οι μέρες είναι ξεχωριστές, τότε να έχεις κατά νου, ότι οφείλεις να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου λίγο παραπάνω κάνοντας αυτό που εσύ θα ήθελες.
Να έχεις πάντα κατά νου πως όπως και αν επιλέξεις να περάσεις αυτές τις ημέρες, εσύ με τον εαυτό σου και μόνο θα κάνετε τον απολογισμό.
Η κριτική των άλλων είναι κάτι που ακόμα κι αν σου περνάει από το μυαλό να ξέρεις πως ότι κι αν κανείς είναι πιθανό να σχολιαστεί.
Θωράκισε τον εαυτό σου, όπως του οφείλεις και πέρνα καλά όπως εσύ θεωρείς καλύτερα!
