Και πού το κακό θα πει κάποιος στο να νιώθει κανείς νέος; Ή να έχει τη ζωντάνια μικρού παιδιού; Άλλο το πως νιώθω και άλλο το πως φέρομαι. Εκεί έγκειται η μεγάλη διαφορά!
Το άγνωστο είναι πολλές φορές τρομακτικό. Και το γνωστό μπορεί να είναι δυσάρεστο αλλά είναι και το ασφαλές. Ανάλογα με το στάδιο της ζωής στο οποίο βρισκόμαστε, καλούμαστε να κάνουμε και τις αντίστοιχες αλλαγές, ή μάλλον καλύτερα να συμβαδίσουμε την ηλικία μας. Τι γίνεται όμως όταν αυτές οι αλλαγές μας τρομοκρατούν και κάνουμε τα πάντα για να τις αποφύγουμε;
«Είμαι 32 ετών και δουλεύω τετράωρο, όχι γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα στην εταιρεία να αυξήσω το ωράριο μου, αλλά… καλά είμαι κι έτσι! Κάποια στιγμή θα το κάνω κι αυτό!»
«Είμαι 29 κι οι φίλοι μου όλοι είναι 20. Τόσο νιώθω κι εγώ ότι είμαι. Δεν έτυχε να κάνω παρέα με συνομήλικους μου.»
«Έχω την οικονομική δυνατότητα να μείνω μόνος μου αλλά γιατί να το κάνω αφού εδώ στο σπίτι τα έχω όλα έτοιμα και δεν χρειάζεται να φορτωθώ παραπάνω δουλειές;»
Τέτοιου είδους «ασυμφωνίες» είναι πιο ανησυχητικές όταν εμφανίζονται σε αρκετά σημεία της ζωής μας. Συχνά μπορεί να θεωρήσουμε ότι πηγάζουν από έλλειψη σιγουριάς, αυτοπεποίθησης. Η αλήθεια όμως είναι ότι η ρίζα του προβλήματος είναι άλλη, ο φόβος. Αν δεν κάνω ένα βήμα παραπέρα, έχω εξασφαλισμένη επιτυχία! Κι είναι εξασφαλισμένη γιατί δεν θα υπάρξει το ρίσκο κι άρα η κούραση κι η πιθανή αποτυχία. Είναι ευκολότερο να μένεις με τους γονείς σου από το να πρέπει να βάλεις πλυντήριο και να μαγειρέψεις μόνος σου. Είναι ευκολότερο να δουλεύεις τετράωρο και να γκρινιάζεις για τα λίγα χρήματα που βγάζεις από το να δουλεύεις τις διπλάσιες ώρες. Είναι ευκολότερο να κάνεις παρέα με μικρότερα ηλικιακά άτομα τα οποία δεν θα σου θυμίζουν ότι οι συνομήλικοι σου έχουν προχωρήσει κι εσύ έχεις μείνει πίσω στη γνωστή και ασφαλή ζωή σου, όπως ήταν εκείνοι πριν από μια πενταετία.
Το να μην παίρνω την ευθύνη και να μην κάνω το επόμενο βήμα, σημαίνει όμως και να μην παίρνω τη ζωή στα χέρια μου. Κι η ζωή περνάει κι η κάθε ηλικία μπορεί να έχει τις δυσκολίες και τα ρίσκα της, έχει όμως και πολλές ευκαιρίες και απολαύσεις που μπορείς να δοκιμάσεις.
Πόσο όμως ακόμα θα επιτρέπεις στον εαυτό σου να παραμένει στο μεταίχμιο και να μη γνωρίσει την πραγματική δύναμη και την αντοχή που έχεις μέσα σου; Άλλωστε αν δεν ρισκάρεις, δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις!
