Τα μπαλκόνια που στολίζονται αυξάνονται συνεχώς, στους φούρνους και στα ζαχαροπλαστεία υπάρχουν τα παραδοσιακά γλυκά των ημερών και τα ραδιόφωνα παίζουν τα γνωστά σε όλους γιορτινά τραγούδια. Όμως δεν τελειώνει εκεί, καθώς η τηλεόραση, η απλή αλλά και η συνδρομητική δίνουν ρεσιτάλ σε ποσότητα ρομαντικών κωμωδιών, γνωστές και ως rom com. Στον αέρα πλανάται μία ιδέα ότι οι άνθρωποι έχουν μόνο αγάπη στις καρδιές τους και κανένα άλλο συναίσθημα. Η ιδέα της μοναξιάς είναι ανύπαρκτη και ακόμα και οι μοναχικοί άνθρωποι βρίσκουν επιστήθιους φίλους και περνούν μαζί τις κρύες αυτές ημέρες που όμως ζεσταίνουν τις καρδιές τους.
Υπάρχουν όμως και «μερικοί» ίσως και «λίγοι» σκεφτόμαστε, οι οποίοι δεν παίρνουν άδεια από τις δουλειές τους τα Χριστούγεννα γιατί δεν θέλουν! Δεν έχουν σχέδια και πλάνα να συναναστραφούν γνωστούς, φίλους και συγγενείς αυτές τις ημέρες αλλά μετράνε αντίστροφα να περάσουν αυτές οι μέρες.
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε αλλά και να αναρωτηθούμε για τις προσδοκίες που υπάρχουν από εμάς σχετικά με τα Χριστούγεννα. Κανείς δεν μιλάει για τη μοναχικότητα που πολλοί άνθρωποι βιώνουν, άνθρωποι που έχουν χωρίσει, άνθρωποι που στις γιορτές θυμούνται δικούς τους που έχουν χάσει αλλά και άνθρωποι μόνοι, είτε μακριά από τους δικούς τους είτε χωρίς δικούς τους ανθρώπους.
Σαν να υπάρχει ένα κλίμα απαγόρευσης στο να συζητιούνται δυσάρεστα πράγματα αλλά μόνο να προάγεται η εικόνα της αρμονίας και της ηρεμίας. Εξαιρετικά αστείο αν σκεφτεί κανείς τους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε οικογενειακά τραπέζια αλλά τελικά εύχονται να μην είχαν πάει ποτέ.
Το θέμα είναι ότι μπορεί οι συγκεκριμένες ημέρες να έχουν ταυτιστεί με κάποιες αρκετά συγκεκριμένες προσδοκίες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εσύ δεν μπορείς να καταρρίπτεις τις προσδοκίες των άλλων και να γίνεσαι ο υπερασπιστής των δικών σου προσωπικών θέλω και προσδοκιών. Μήπως οι προσδοκίες σου χρειάζονται μία επανεξέταση;
